Valentijnsgedichten

Ik hou van je, al lang hoor!
Vandaag verklaar ik hier mijn gevoel!
Maar van je liefde nog geen spoor,
En als ik het nu voor iedereen onthul?
Wat zou jij denken daardoor?
Toch niet: "Dat is flauwekul?"
Goed! Ik kom stiekem in je kantoor,
En niemand ziet dat ik van blijdschap huil.
Als ik van jou dezelfde lieve woordjes terug hoor,
Dan ben ik gered uit die zwarte kuil.
Ik wil bij voorbaat danken daarvoor,
En ik zal mijn hart geven in ruil.
Maar jij hebt soms last van zo'n ochtendhumeur,
Dat ik niet durf te praten en me in mijzelf verschuil.
Met het hoofd omlaag loop ik langs jou, rechtdoor,
Denkend: "Wat ben ik een stomme uil!"
Vandaag krijg je van mij een mooie Valentijnskaart.
Ik hoop dat je hem onder je hoofdkussen bewaart.
Ik heb gezien hoe jij ook zonder woorden naar mij staart,
We kunnen nog niet praten, wat is ons liefde toch hard.
Dit wordt binnenkort vervolgd in maart ,
Met een romantisch diner met een flesje wijn à la carte.
Gelukkig heb ik nog mijn creditcard.

Dit gedicht is ingezonden door Extra gedicht

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Vorige gedicht: Heilige Valentijn was een Romein