Valentijnsgedichten

Fictie, feit en verliefdheid,
Oneindig veel momenten,
Heb ik besteed om aan jou te denken.
Gevoelens die mijn gedachten,
Naar jou doen smachten.
Dromen, die ik allemaal kan herinneren,
Met beelden die ik met eigen ogen wil kunnen beminnen.
Zodat ik elke keer kan ontwaken,
Met herinneringen, die ik met jou heb ervaren.
Gevoelens die ik niet kan uiten, noch beschrijven,
Alleen maar negeren en ondertussen de tijd laten rijpen,
Tot een samenloop van ons leven.
Al was het maar even,
Al was het niet langer dan een kus.
Maar ondertussen,
Nu ik je niet kan kussen,
Blijf ik maar wachten,
In deze fictie van gedachten,
Op feiten die het verlangen verzachten.

Dit gedicht is ingezonden door Extra gedicht

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Heilige Valentijn was een Romein
Vorige gedicht: In mijn hoofd