Valentijnsgedichten

Omringd door talloos velen,
Nietszeggend - naamloos - niet bekend.
Wetend waar zij zijn heengegaan,
En wat het leven hen brengt,
Voel ik mij zo eenzaam.
Mijn leven is een spel,
Een duisternis, een leeg vlak.
Ik staar in de eeuwigheid,
Wachtend op de volgende stap.
Verraden - gebruikt - bedrogen,
Door het leven teleurgesteld.
De tijd is voorbij gevlogen,
En ik wacht tot de volgende speler zich meldt.

Waardering: 2.72 met 29 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Marleen

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Ode aan mijn geliefde
Vorige gedicht: Valentijn