Valentijnsgedichten

Met het geluid van hongerige wolven,
Vreten de golven de stukken uit de duinrand.
Met lawaai van olifanten in looppas,
Loeit de wind door het helmgras.
Met de kracht van een kudde paarden,
Tilt hij het scheepje wat net nog vaarde.
De wind waait tegen mijn rode wangen,
De natuur is een wonder en doet wat hij wil.
Ik voel me echt warm, al is het echt kil,
De sfeer op dit lege strand is iets bijzonders.

Waardering: 5 met 25 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Connie

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Hand in hand
Vorige gedicht: Ik lag in doorwaakte kleren