Valentijnsgedichten

Mijn lieve Valentijn,

Zou zo graag willen bewijzen, hoezeer ik je waardeer,
Had het graag vol liefde verwoord zoals ik deed weleer,
Hoe kan ik nu vandaag nog altijd mijn mannetje staan,
Jij tovert met woorden, weet niet eens waar vandaan.

Je bent zo lief, je bent zo zacht, komt steeds met goede raad,
Mijn hartendief, ik koester jou, want jij staat steeds paraat,
Met vreugd of pijn, een lach, een traan, kan ik bij jou terecht,
Met overleg en veel geduld, wordt dan de zaak beslecht.

Het zit zo diep, het lijkt zo zwaar, het is niet evident,
Met nieuwe moed in overvloed lok jij me uit mijn tent,
Zodat ik nu vol energie de zaken overwin,
Die leken mij, doch niet voor jou één grote hersenschim.

Ik kreeg van jou, heel onverwacht een supermooi geschenk,
Je schonk het mij met heel je hart, ik zag het als een wenk,
Nu droom ik maar en hoop voorwaar dat dit nog duren mag,
Dan kreunt mijn ziel heel onverwacht en straalt mijn blije lach.

Ik heb bij jou, een ongewoon gevoel, ik kom er thuis,
En wil niet weg, ik voel het zo, ik ben welkom in jouw huis,
Straks ga je weg, niet voor heel lang, genieten van de zon,
Ik vloog mee met jou en bleef bij jou tenminste als het kon.

Ik voel wel pijn, maar weet vast wel, het weerzien wordt een feest,
We halen ons tijdens je trip het liefste voor de geest,
En blijven steeds telkens opnieuw in voor en tegenspoed,
Eén met elkaar en dat zo maar en niet omdat het moet.

Het ga je goed, mijn Valentijn, ik voel je steeds bij mij,
Diep in mijn hart was er nog maar één enkel plaatsje vrij,
Jij woont er nu en ik hoop voor mij dat dit voor altijd duurt.

Mijn Valentijn, mijn troetelbeer, zo blijf je in mijn buurt.....

Dit gedicht is ingezonden door Elsa

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Dag mijn schatje
Vorige gedicht: Lieve Valentijn