Valentijnsgedichten

Mijn liefde is zo'n lieveling.
Hij heeft gezorgd voor een aanbeveling,
Ik houd zoveel van rozen.
Hij gaf ze me in dozen.
Hij is zo lief,
Maar misschien ook wel heel creatief.
Hij schrijft veel brieven,
Hij is een echte dief.
Hij heeft mijn hart gestolen,
Bij die gebedsmolen.
Hij kent veel van die leuke moppen,
Ik moet hem soms wel eens doen stoppen.
Ik lach me een breuk,
Zo meteen spreekt hij een spreuk,
En is mijn hart weg,
En ligt het bij de snelweg.
Daar staat hij ook,
Op de vluchtstrook,
En niks ontbreekt bij hem,
Behalve dan Jeruzalem.
Het is straks Valentijn,
Dan krijg ik van hem een konijn.
Hij krijgt van mij ook een cadeau,
Maar zeker geen torpedo.
In de top honderd staat hij bij mij helemaal boven,
Hij wordt niet meer verschoven.
Ik stuur eerst nog een kaartje,
Met een haartje.
Het is nog niet af,
Wij slaan nu even linksaf.
Ik ga even een kus geven,
Ik heb zeker geen seksleven.
Dit was het dan bijna,
We zijn nog niet in China.
Nog even doordrukken,
En dan nog plukken.
Het is ook zo knus,
Dan geef ik nu maar die kus,
Maar hij trekt zich terug.
We waren nu op de hangbrug,
Daar hangen allerlei camera's,
En ik zit nog in mijn badjas.
Nu zijn we er voorbij,
We komen aan bij de platenmaatschappij.
Nu moet ik stoppen,
Want mijn hartje begint te kloppen.
Nog eens tot een volgende keer,
Dan kietel ik je met een veer!

Waardering: 1 met 1 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Femke

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Waarom laat je me in de waan
Vorige gedicht: Liefde