Valentijnsgedichten

Je mond is rood, net als een roos.
Ook al ben je dan soms wel eens boos.
Je kijkt zo lief, echt mijn hartendief.
Je ogen zijn mooi, het is geen lelijke zooi.
Je ogen zijn zo blauw,
O, ik hou zo veel van jou.
Ik wou dat je met me wou,
Jammer genoeg vind je mij niet leuk,
Was er maar een spreuk,
Een spreuk die de liefde zou helpen,
Maar de bloemen, die blijven verwelken.
Bloemen verwelken, bloemen vergaan,
Maar onze liefde blijft eeuwig bestaan!

Waardering: 3 met 6 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Rosalie

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Tussen vriendschap en een roosje
Vorige gedicht: Het zou zo mooi zijn