Valentijnsgedichten

Ik mis mijn liefde op Valentijnsdag,
Omdat ik niet met hem gaan mag.
Terwijl ik aan hem denk elke dag en nacht.
Het is zo zonde dat deze liefde van onze ouders niet mag.
Ze zien alleen het geloof en verschillen, dat is hun standpunt, de rest kan hen helaas niet boeien
Ze zien het nut van onze relatie niet in en vinden dat we onze tijd verknoeien.
Toch zal ik voor altijd op hem wachten,
Een beeld dat de pijn doet verzachten.
Dan mag hij eindelijk voor altijd bij mij zijn, dag en nacht
Tot die tijd wacht ik op hem met smacht.
Tot ik zijn mooie lieve stem weer hoor, waar ik zo lang op heb gewacht.
En hij en ik eindelijik toestemming van onze ouders hebben gehad.
Dan pas zal ik rusten en mijn liefde voor hem zal nooit meer blussen.
We leven nog lang en gelukkig en blijven bij elkaar tot in de eeuwigheid.
Dan pas zal iedereen zich er van bewust zijn dat het zo zonde was als het sprookje voor altijd werd gedoofd,
En dat allemaal alleen maar door ons geloof!

Waardering: 3.42 met 26 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Zefanja

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Valentijn
Vorige gedicht: Valentijnsdag, de dag die liefde mooi maakt, de dag dat wij samen zijn