Even was het moeilijk, Ons leven werd erg zorgelijk. Kanker was ons veilige plekje binnengeslopen, En we konden het onvermijdelijke niet ontlopen. Ik ben trots op hoe je je er doorheen geslagen hebt, En jezelf daarna weer hebt opgepept. Nu gaan we er samen weer voor, Ze krijgen ons er niet onder hoor. Je bent mijn alles, mijn maatje en mijn rots, Ik ben op jou dan ook apetrots. Samen worden we heel erg oud, Jij bent en blijft mijn schattebout.
Waardering: 3.67 met 3 uitgebrachte stemmen Dit gedicht is ingezonden door Anne