Valentijnsgedichten

Ik zit op je te wachten,
Al die dagen en vele nachten.
Waar ben je toch gebleven?
Vertel me dat nou even.
Ik heb vele uren gewacht,
En in die uren veel gedacht.
Ga je met de buurman vreemd?
Of met de slager, die lelijke eend?
Ik heb vele uren op je gewacht,
Allerlei rare dingen gedacht.
Waar je toch was gebleven,
Schat, vertel me dat nu even.

Waardering: 4.75 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jeroen

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Wij samen
Vorige gedicht: Valentijn staat weer voor de deur, je krijgt dan weer een vreselijke kleur