Valentijnsgedichten

Ik zag je staan, je keek me aan.
Ik voelde iets raars, door me heen gaan.
Het was wel een heel blij gevoel,
Als je begrijpt wat ik bedoel?
Maar ik ben verlegen en een beetje bang,
En er is maar één ding wat ik nu verlang.
Ik voel me echt onzeker en heel klein,
Toch wil ik je graag iets vragen,
Ik moet het er gewoon op wagen:
"Zou jij mijn Valentijn willen zijn?"
Ik geef je nog wel wat bedenktijd,
Maar laat me alsjeblieft niet te lang in onzekerheid.

Waardering: 5.42 met 33 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Samantha

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Een prachtige ontmoeting voor altijd in mijn gedachten
Vorige gedicht: Ik kijk uit naar die ene jongen