Valentijnsgedichten

Ik dacht dat de verliefdheid over was,
Maar ik had het mis.
Op mijn hart zit nu een kras,
Die onherstelbaar is.
Ik weet nog dat ik je eeuwige trouw zwoor,
Maar ik ben vergeten waarom ik die brak.
Ik huil als ik ons liedje hoor,
Wat er nog net aan ontbrak.
Eén enkel weerwoord van jou,
En ik had mijn woorden teruggenomen.
Waarom zweeg je nou?
Durfde je er soms niet voor uit te komen?
Ik geef toe dat ik je hartverscheurend mis,
Maar wat zou er gebeurd zijn als ik was gebleven?
Zou jij ook hebben toegegeven aan je diepste ergernis?
Jij had het toch vroeg of laat ook eens opgegeven?
Dus wees niet kwaad op me,
En probeer mijn standpunt te begrijpen.
Hou je een beetje in, wil je?
Doe zoals mij en probeer het verleden niet zo vast te grijpen.
Voorbij is voorbij,
En als jij geen moeite doet om mij terug te krijgen...
We hebben beide schuld, allebei,
Dat kan je niet doodzwijgen.

Waardering: 5.47 met 30 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Nona

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Ik dacht dat jij van mij hield
Vorige gedicht: Jij