Valentijnsgedichten

Je bent een glanzende ster.
In de prachtige sterrenhemel.
Er zijn zoveel sterren.
Maar jij valt op.
Je bent het prachtigste.
Wat ooit mijn leven binnen is verschenen.
Het dierbaarste wat in mijn hart schuilt.
Sinds ik je gezien heb.
Kan ik niet meer stoppen.
Met houden van je.
Ik steek mijn hand naar je uit.
Verlangend naar een aanraking.
Maar je bent te ver weg.
Kan alleen maar.
Naar je prachtige stralende glans kijken.
Kan mijn ogen er niet meer van af houden.
Van binnen dwarrelen de vlinders door me heen.
Verlangens worden erger.
Maar ik kan je niet aanraken.
Je bent mijlen ver van mij.
Maar ook weer zo dichtbij.
In mijn hart.
Ik blijf op jou wachten.
Wachten op jouw aanraking.
Omdat ik zielsveel van je hou.
Vergeef me voor mijn fouten.
Ik raakte iets prachtigs.
Elke keer weer kwijt.
Maar dit keer blijf ik bij je.
En ik hoop dat je ook bij mij blijft.
Met jou tegen me aan.
Kan ik heel de wereld aan.
Ik zal altijd op je blijven wachten.
Wees niet bang.
Zal nooit zonder je verder kunnen.
Mijn blik nog steeds naar boven gericht.
Kijkend hoe je prachtige glans.
Verdwijnt in de zwoele donkere lucht.
Mijn ogen staan droevig.
De vlinders rusten in mijn lichaam.
Voor de laatste keer reik ik mijn hand.
Uit naar de hemel.
"Ik zal op je wachten."
Fluister ik.
Je bent verdwenen met al je schoonheid.
Ik mis je elke minuut.
De eindeloze minuten tikken voorbij.
Mijn hand nog steeds wijzend naar de plaats waar je stond.
Ik laat mijn hand bedroefd zakken.
En fluister mijn allerlaatse vier woorden.
"Ik hou van jou."

Waardering: 5.59 met 29 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Paiin_*

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Onze liefde kan door weer en wind
Vorige gedicht: Valentijn