Valentijnsgedichten

Mijn liefste

Zo zoet, zo zacht,
Zo was jij vannacht!
De parels zweet op je lichaam,
Dansten op en neer tesaam.
We voerden onszelf naar het paradijs.
We waren echter slechts op een doorreis.
Want door ons liefdesspel,
Reisden jij en ik van het bankstel,
Helemaal door tot het pluizige tapijt.
Dat verhoogde alleen maar jouw aantrekkelijkheid.
Want je haar zat vol witte pluis,
En je lachte en ik voelde me meer dan thuis!

Waardering: 6.6 met 44 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Karin

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: We gaan vandaag alles samen doen
Vorige gedicht: Elke morgen, elke middag