Na die verschrikkelijke pijn,
Heb ik mijn hart op slot gedaan.
Ik zou nooit meer iemands "meisje" zijn,
Zoor mij zou de ware nooit meer bestaan.
Maar wat heb jij met mij gedaan?
Toen je naar me keek die avond,
Voelde ik ineens dat verliefde meisje weer opstaan.
Ik had haar toch goed verborgen?
Toch heb jij haar bevrijd, met die ene zoen.
Dit gevoel is sterker dan alle angst en pijn.
Ik kan en wil er niks tegen doen.
Het voelt zo fijn, om weer hopeloos verliefd te zijn!
Stemmen! | Huidige waardering: 6.25 uit 4 stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Natascha |
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: De taal van de liefde
Vorige gedicht: Bijzondere vriend
© 2003 - 2022 Jan Hengeveld.