Valentijnsgedichten

Toestemming

Gemeente, zou ik een keer een reclamebord mogen bedenken,
Om hem op die wijze een persoonlijke boodschap te kunnen schenken?
Fotograaf, zou ik een keer met een bordje mogen poseren,
Met eigen handschrift, "Ik ben trots op je," mogen noteren?
Meneer de agent, zou ik een keer uw sirene's mogen gebruiken,
Toeterend het nummer "Pak maar mijn hand," spelend, beloof ik uw toeter nuttig te gebruiken.
Bakker, zou ik een keer mijn eigen taart mogen ontwerpen,
Om de letters "onvoorwaardelijk" in mijn gebakje te kunnen verwerken?
Eigenlijk, heb ik maar één wens,
Zonder enige toestemming van mijn medemens,
Moppie, mag ik twee minuten in jouw ogen staren?
Mijn ogen zullen zonder enig reclamebord, door middel van een traan, mijn liefde tegenover jou doen verklaren.

Kus Nicky

Waardering: 8.43 met 28 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Nicky

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Liefde
Vorige gedicht: Twee