Valentijnsgedichten

Verloren liefde...

Nooit eerder voelde ik zoveel pijn van binnen.
Ik moet door, maar weet niet waar te beginnen.
In mijn oog een glinstering van een traan,
Een traan omdat ik bij je ben weggegaan.
Ik dacht dat het beter was voor ons beiden,
En nu moeten we onze eigen weg zien te leiden.
Dat het zo moeilijk was, had ik niet kunnen voorzien.
Was het dan toch de verkeerde keuze misschien?
De tijd zal het leren,
Wie weet zullen onze wegen weer naar elkaar keren.

Waardering: 10 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Yvonne

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Er is maar 1 jongen waar ik om geef.
Vorige gedicht: Valentijn