Valentijnsgedichten

Regen, zon en maneschijn,
Zitten in mijn hoofd.
Mijn gedachten zijn gedoofd.
Regen, zon en maneschijn,
Allemaal voor jou.
Ze zeggen elk op hun manier,
Hoe veel ik van je hou.
Regen, omdat ik zo naar je verlang.
En weet dat je nooit de mijne wordt,
Dat gevoel maakt me bang.
Zon, voor de twinkeling in je ogen als je lacht.
Voor de keren dat ik naar je keek.
Voor de momenten waarop je mijn hand pakte, zacht.
Maneschijn, voor alle mooie dromen.
Voor al mijn fantasieën over dingen die nog komen.
Regen, zon en maneschijn,
Maken mij verdrietig en blij.
Ze vertellen allemaal een klein verhaal over jou en mij.

Waardering: 4.6 met 5 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Willemijn

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Als ik de wind was en jij de regen
Vorige gedicht: Mijn liefde voor jou reikt zo ver