Valentijnsgedichten

Anorexia

Mijn hartje was een donkere woestijn met dorre grond en stromend zweet,
Maar ergens is er in mijn hartje een plekje dat oase heet.
Ik ga ernaartoe als het even niet gaat, dan word ik gelukkig en heerlijk blij.
Ja, ik hou wel van dat plekje in dat kleine hart van mij.
Ik had het eerst nog niet gevonden, maar jij toonde waar het zat.
Jij bent mijn reddend engeltje, ik hou van jou, mijn liefste schat!

Waardering: 6.45 met 29 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Kristien

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Er zijn zoveel duizend dingen
Vorige gedicht: Een klein gebaar